Juist in een tijd dat er veel te doen is over de opvang van asielzoekers vinden wij het belangrijk om niet alleen óver de bewoners en hun begeleiders te praten, maar ook mét hen. En veel inwoners vonden dat blijkbaar ook, want het was een stuk drukker dan vorig jaar.
Bezoekers werden in kleine groepen rondgeleid over het terrein. We bezochten de gemeenschapsruimte, de keuken (waar bewoners aan het koken waren), de werkplaats voor fietsreparatie en de woongebouwen (waar drie of vier bewoners een kamer delen). Het was verhelderend om te horen dat de bewoners zelf hun eten moeten kopen en bereiden en van hun toelage moeten sparen voor bijvoorbeeld een fiets.
Net als veel andere raadsleden waren wij de afgelopen weken kritisch over de manier waarop het COA het college heeft geïnformeerd over de onregelmatigheden op de locatie. Tegelijkertijd is het goed om ons te realiseren dat het COA niet een abstracte instantie is, maar een organisatie van mensen die hun uiterste best doen om invulling te geven aan een soms bijna onmogelijke opgave: mensen die huis en haard hebben verlaten en die soms jaren wachten op de behandeling van hun asielverzoek, integreren in onze samenleving.