Na vele jaren actief te zijn geweest heeft Wim Genuit op 10 mei het stokje overgedragen aan het nieuwe bestuur. In een afscheidsinterview blikt Wim terug op zijn jaren bij GroenLinks Baarn.
1. Wie ben je en welke rollen heb je gehad bij GroenLinks Baarn?
Wim Genuit is de naam. Ik woon 33 jaar in Baarn en ben vanaf de oprichting van de Baarnse afdeling van GroenLinks, eind 1989, betrokken geweest bij de lokale politiek. De eerste twaalf jaar als secretaris van de afdeling en steunfractielid, daarna twaalf jaar als gemeenteraadslid namens GroenLinks. Vijf jaar geleden ben ik voorzitter van het afdelingsbestuur geworden. Na mijn aftreden ga ik nu plotseling als ambteloos burger door het leven. Dat is wel even wennen.
2. Terugkijkend op de afgelopen periode: waar ben je het meest trots op?
Het meest trots ben ik eigenlijk nog steeds op de motie van afkeuring die ik in mijn allereerste raadsvergadering heb ingediend. Dat was een mooie stunt - al zeg ik het zelf. Normaal is de installatie-raadsvergadering een formaliteit met een feestelijk tintje; er staan geen inhoudelijke punten op de agenda. Maar er speelde toen een urgente kwestie rond een Somalische asielzoekster die uit haar huis gezet dreigde te worden en dit was mijn enige mogelijkheid om nog op de rem te trappen. Dat is gelukt: na het bijschaven van de scherpe kantjes (zoals het schrappen van het woord ‘afkeuring’) werd de motie bijna unaniem aangenomen (alleen de VVD was tegen, zoals verwacht) en kon de Somalische voorlopig in haar huis blijven wonen. Ik vond het mooi om te merken dat je als raadslid echt een verschil kunt maken voor individuele inwoners van Baarn die in de knel zitten. Een ander, minder politiek beladen, hoogtepunt voor mij als raadslid was het voorzitterschap van de vertrouwenscommissie voor de benoeming van onze huidige burgemeester Mark Röell.
3. Wat verbaasde je het meest in deze periode? Was er bijvoorbeeld iets wat anders uitpakte dan je had verwacht?
Wat mij als raadslid wel verbaasd heeft is het feit dat je heel vaak besluiten moet nemen terwijl je nauwelijks informatie hebt over de mogelijke gevolgen van zo’n besluit. Ik ben onderzoeker van beroep en ben als zodanig gewend om net zolang door te gaan met het doen van experimenten en verzamelen van bewijsmateriaal en informatie tot ik het gevoel heb dat ik begrijp hoe het zit en dan een goed gefundeerde conclusie kan trekken. Maar de maatschappij is een stuk complexer dan een chemische fabriek. In de politiek wordt vaak aan knoppen gedraaid onder het motto ‘God zegene de greep’; als we geluk hebben dan pakt het goed uit, maar voor hetzelfde geld (of voor heel veel meer geld!) gaat het mis en zijn de onbedoelde bij-effecten van een maatregel erger dan de maatschappelijke kwaal die bestreden moet worden. Aan het begin van mijn eerste raadstermijn bleek de gemeente Baarn af te stevenen op een groot gat in de begroting; er moest dus fors bezuinigd worden. Dat was een moeilijk en ook pijnlijk proces waarbij we als raad veel besluiten hebben genomen zonder de reikwijdte daarvan te kunnen overzien. Gelukkig kunnen we achteraf constateren dat de schade uiteindelijk meegevallen is.
4. Zijn er bespiegelingen en/of tips die je met de afdeling wilt delen?
GroenLinks is een partij die diversiteit hoog in het vaandel heeft staan. De positieve kracht van diversiteit zie ik ook in onze eigen afdeling terug. Verschillende mensen met verschillende achtergronden, maar allemaal met hetzelfde doel om samen de wereld een stukje groener en socialer te maken. Ik heb me vanaf het begin thuisgevoeld bij GroenLinks en ik denk dat dat voor al onze leden geldt. Ik heb er vertrouwen in dat het nieuwe afdelingsbestuur samen met de (steun)fractie onze basis kan verbreden, zodat steeds meer mensen betrokken worden bij het bepalen en uitwerken van de thema’s waarmee GroenLinks Baarn de komende tijd de boer op gaat.
5. Wat ga je doen nu je niet meer in het bestuur zit?
Ik heb nog geen tijd gehad om daarover na te denken. Mijn partner Mariette en ik zijn bezig om een duurzaam huis te laten bouwen aan de Plataanlaan, een proces dat het komend jaar ongetwijfeld veel tijd van ons gaat vragen. Daarnaast ben ik voorzitter van de Stichting Welzijn Baarn. Ik speel piano en ben een jaar geleden ook begonnen met saxofoonles. En ik houd veel van fietsen en wandelen. Kortom, ik heb genoeg hobbies om me niet te hoeven vervelen. En dan heb ik nog niet eens mijn vier kleinkinderen genoemd die een hele nieuwe dynamiek in de familie hebben gebracht!